Mogą zaistnieć różnorodne przyczyny wypadania włosów. Często myśli się, że przesłankami odpowiedzialnymi za wypadanie włosów są: stresujące życie lub niedobory żywieniowe. Naturalnie, codzienne obciążenie mechaniczne, takie jak częste szczotkowanie, suszenie zbyt gorącym powietrzem lub barwienie, ma niedobry wpływ co na wypadanie włosów (http://f.kafeteria.pl) wygląd włosów. A jednak w znaczącej większości przypadków – u około 79% kobiet – wypadanie włosów jest spowodowane dziedzicznymi przyczynami nasilonymi pod wpływem czynników hormonalnych. Po osiągnięciu 25 roku życia ten rodzaj wypadania włosów występuje w miarę często. Zwłaszcza w okresie okołomenopauzalnym wiele dziewczyn staje przed problemem znacznego wypadania włosów w wyniku tak zwanego łysienia androgenowego.



W przypadku łysienia plackowatego powstają wyraźnie wyodrębnione ogniska wyłysienia różnej wielkości. Dotychczas nie wyjaśniono dokładnie przyczyn łysienia plackowatego. Najprawdopodobniej komórki układu immunologicznego, których zadaniem jest ochrona organizmu przed wirusami, bakteriami i grzybami, kierują swoje działanie przeciw komórkom własnego organizmu w korzeniach włosów. Włos zostaje rozpoznany przez układ immunologiczny jako „ciało obce" i z tego powodu – odrzucony. Następuje to w wyniku rozprzestrzeniajacej się początkowo reakcji zapalnej, która zaburza porost włosów i w ostatecznym rozrachunku prowadzi do ich wypadania. Po zatrzymaniu sie stanu zapalnego włosy często szybko odrastają, bez żadnych negatywnych następstw. Równie szybko może też nastąpić nawrót łysienia plackowatego (model krzywej U). Dolegliwość ta może dotyczyć nie tylko włosów na głowie, ale również owłosienia na całym ciele.

Dziedziczne łysienie zwiekszone pod wpływem czynników hormonalnych (łysienie androgenowe, łac. alopecia androgenetica) jest najczęstszym rodzajem łysienia u kobiet. Najczęściej występuje u kobiet powyżej 28. roku życia. Częstość występowania tego typu wypadania włosów zwiększa się w okresie okołomenopauzalnym. Dziedziczna predyspozycja do łysienia może jednak prowadzić do widocznego przerzedzenia włosów już u kobiet poniżej 26 roku życia. W przypadku wypadania włosów nasilonego pod wpływem czynników hormonalnych w cebulkach włosów zachodzi proces nadwrażliwości na męski hormon płciowy, dihydrotestosteron (DHT). Stają się one małe i nie dostają odpowiedniej ilości składników odżywczych. Wtedy mogą rozwinąć się zaburzenia porostu włosów, które początkowo są niewidoczne. Często rozwijają się one po cichu i kurowane są dopiero w ostatnim stadium zaawansowania. Włosy początkowo stają się cieńsze i słabe; tracą puszystość i nie poddają się tak łatwo czesaniu. Jakość owłosienia ulega pogorszeniu; korzenie produkują jedynie cieniutkie, krótkie, niemal bezbarwne, meszkowate włosy. W przypadku kobiet łysienie nasilone pod wpływem czynników hormonalnych występuje na wierzchu głowy. W rezultacie skóra głowy staje się coraz bardziej widoczna.